Dil ve konuşma gelişimi zihinsel, fiziksel ve duygusal gelişimden bağımsız değildir.
Bu alanlardan herhangi birinde yaşanan bir güçlük, dil ve konuşmayı olumsuz yönde etkileyebilmektedir.
Dil ve konuşma güçlüklerini ortaya çıkaran nedenler arasında, zihinsel yetersizlik, işitme kaybı, gelişimsel gecikmeler, bazı cerrahi girişimler sonrası sorunlar, beyin hasarları, yarık damak/dudak gibi yapısal bozukluklar
serebralpalsi gibi kasları etkileyen hastalıklar, sesin yanlış kullanımı vb. pek çok neden sayılabilir. Dil ve konuşma güçlüklerinin sınıflandırılmasında farklı yaklaşımlar bulunmaktadır. Dil ve Konuşma Güçlüğü Destek Eğitim Programı’nda, bireylerin bu alanda yaşadıkları yetersizlikler dikkate alınarak gruplandırma yapılmıştır.
Bu doğrultuda Dil ve Konuşma Güçlüğü Destek Eğitim Programı beş ayrı modülden oluşan bir sistem hâlinde düzenlenmiştir. Bu modüller, Sesletim ve Ses Bilgisi, Akıcı Konuşma, Ses Bozukluklarının Sağaltımı, Gelişimsel Dil, Edinilmiş Dil Bozukluklarının Sağaltımı başlıkları altında hazırlanmıştır.
Dil başlıca iki kısımda incelenir: ALICI DİL ve İFADE EDİCİ DİL Bebekler doğduğunda dil yönünden sadece alıcıdır. Duyduğu sesleri ve konuşanın yüz ifadelerini taklit ederek dilleri gelişir. Zamanla kendilerini ifade etmeye, cümle kurmaya başlarlar. Özellikle yaşamın ilk 4 yılında çocuğa söylenen ninniler, onu güldürerek oynanan sesli oyunlar, hayvan taklitleri, sembolik oyunlar, evcilik oyunları, anlatılan fıkralar, telefon görüşmeleri çocuğun düzgün cümleler kurmasına, sesleri ve tonlamaları doğru kullanma becerisi kazanmalarına yardım eder. Oyun yoluyla kelime hazinesi genişler, anlatılanı daha iyi ve çabuk anlar, kendini daha iyi ifade eder. Oyunun çocuğa kazandırdıkları: Oyunda karşılıklı iletişim kurulduğu için hem alıcı hem de ifade edici dil gelişir. Çocuk yeni kelimeler öğrenir ve sosyalleşir. Komut almayı, soru sormayı ve cevap vermeyi öğrenir. Duygularını düşüncelerini ifade etmeyi, kazanmak için çabalamayı öğrenir. Dildeki zamanları kullanmayı, sorunları çözmeyi öğrenir.
DİL VE KONUŞMA TERAPİSİ TEKNİKLERİ Dil ve Konuşma Terapisinde Genel Teknikler Dil ve Konuşma Terapisinde Genel Teknikler Dil Ve Konuşma Terapisi Nedir? Dil ve konuşma terapisi, dil ve/veya konuşma bozukluğu olan birçok çocuk için uygulanan tedavi yöntemidir. Konuşma bozukluğu seslerin doğru üretilememesi ile ilgili bir problem iken dil bozukluğu anlamadaki güçlük ya da düşüncelerini bildirmek için kelimeleri bir araya koyamamaktır. Konuşma terapisti çeşitli dil ve konuşma bozukluğu olan her yaştaki kişiye yardım eder. İşte konuşma terapistinin düzeltebileceği sorunlara birkaç örnek: Artikülasyon Bozukluğu: Eğer sesleri doğru çıkarmada ya da kelimeleri doğru söylemede sorun yaşanıyorsa, bu artikülasyon problemidir. Örneğin çocuğunuz ‘araba’ yerine ‘ayaba’ ya da ‘ekmek’ yerine ‘epmek’ diyorsa artikülasyon sorunu vardır. Akıcılık sorunları ( kekemelik) : Eğer çocuğunuz sesleri tekrar ediyorsa; kelimeyi tamamlamayı güçlükle yapıyorsa; akıcılık sorunu/ kekemelik olabilir. Örneğin; ‘sosis’ kelimesini söylerken ‘so-so-so-sosis’ ya da ‘sssssssosis’ diyebilir. Kekeleyen çocukların akıcılık sorunları vardır. Ses bozukluğu: Çocuğunuz cümlesine başlarken sesi gür ve net olabilir fakat cümlesi bitinceye kadar sesi azalabilir, kısılabilir ve sesi sanki ağzında geveliyormuş gibi çıkabilir. Bazen de çocukların sesi sanki soğuk algınlığı almış gibi ya da burunlarından konuşuyormuş gibi çıkabilir. Bunlar da ses bozukluğunun birkaç örnek olabilir. Dil bozukluğu: Çocuğunuz karşısındaki kişinin söylediklerini anlamada sorunu olabilir ya da düşüncelerini ifade etmek için kelimeleri bir araya getirmede sorunu olabilir. Böyle bir durum varsa çocuğunuzun dil bozukluğu olabilir. Dil Ve Konuşma Terapisini Kim Yapar? Dil ve konuşma bozukluğu çocukları ve yetişkinleri, tanılayan, değerlendiren, terapiyi hazırlayan ve uygulayan kişiye ‘Dil ve Konuşma Terapisti’ ya da ‘Dil ve Konuşma Patoloğu’ denir. Dil ve Konuşma Terapisti, insan iletişimi, gelişimi ve bozuklukları alanında profesyonel kişiler tarafından eğitilen; dil ve konuşma bozuklukları alanında yüksek lisans derecesine sahip olan kişidir. Kimlerin Konuşma Terapisine İhtiyacı Vardır? Eğer çocuğunuzda şu durumlardan biri varsa, konuşma terapisine ihtiyacınız olabilir: Dudak-damak yarıklığı Ağız etrafındaki zayıf kaslar Yutma problemi Kekemelik Gelişim geriliği Zihinsel gerilik İşitme kaybı Otizm Down Sendromu Serebral Palsi Terapi Ne Kadar Sürer? Çocuğunuzun dil ve konuşma terapisine ne kadar süre ile devam edeceği konuşma sorununa bağlıdır. Bazı konuşma sorunlarının düzeltilmesi diğerlerine göre daha uzun sürebilmektedir. Haftalık terapi seansı çocuğun performansına ve bireysel özelliklerine bağlıdır. Konuşma terapistine hafta bir, iki kez ya da daha fazla devam edebilirsiniz. Terapi birkaç haftadan birkaç aya, birkaç aydan birkaç yıla kadar sürebilir.
KONUŞMA EGZERSİZLERİ ÇENE HAREKETLERİ : 1. Ağızı (çeneler gergin) açmak - kapatmak. 2. Alt çeneyi (ağız açık) sağa sola hareket ettirmek. 3. Alt çeneyi (ağız kapalı) sağa sola hareket ettirmek. 4. Soldan sağa, sağdan sola sürekli yanakları şişirme. 5. İki yanağı dişler arasına çekme. 6. Dil ile sağ yanağı şişirme. 7. Dil ile sol yanağı şişirme. BURUN HAREKETLERİ : 1. Burnu pilise şeklinde (buruşturarak) yukarı çekmek. 2. Burun deliklerini açmak. DİL HAREKETLERİ : 1. Dili dışarı çıkarmak. 2. Dili dudakların sağına - soluna değdirme. 3. Dili dışarı - içeri çekmek. 4. Dili buruna doğru çıkarmak. 5. Dili çeneye doğru çıkarmak. 6. Dilin ucunu alt - üst dişlerle ısırma. 7. Dil ile dudakları (yuvarlayarak) yalama. 8. Dili üst ön dişlere değdirme. 9. Dili alt ön dişlere değdirme. 10. Dili üst ön dişlerde sağa - sola gezdirme. 11. Dili alt dişlerde sağa - sola gezdirme. 12. Dili şıklatma (dil üst damağa vurup alt damağa çekerek ses çıkarma). 13. Dil ucunu üst dişlerden en sağdaki ile en soldaki üzerine değdirme. 14. Dil ucunu alt dişlerden en sağdaki ile en soldaki üzerine değdirme. 15. Dili ağız içinde (U) biçiminde kıvırma (yanlardan). 16. Dil ile dudakları ıslatma.
DUDAK HAREKETLERİ : 1. Dudakları yanlara doğru (alt - üst) çekerek dişleri bitişik vaziyette gösterme. 2. Üst dişleri göstermek. 3. Alt dişleri göstermek. 4. Üst dudağı ısırmak. 5. Alt dudağı ısırmak. 6. İki dudağıda ağız içine almak. 7. Alt dudağı dışa döndürmek. 8. “Ü” sesi çıkarır gibi dudakları öne uzatmak. 9. Dudakları birbirleriyle içe doğru sıkıştırmak. 10. Kalemi dudaklar arasında tutmak. 11. Üst dudak ile dişler arasını hava ile şişirmek. 12. Alt dudak ile dişler arasını hava ile şişirmek. 13. Ruju dağıttığımız gibi iki dudağı birbirine sürtme - değdirme.
YANAK HAREKETLERİ : 1. İki yanağı aynı anda şişirme. 2. Sağ yanağı şişirme. 3. Sol yanağı şişirme. 4. Soldan sağa, sağdan sola sürekli yanakları şişirme. 5. İki yanağı dişler arasına çekme. 6. Dil ile sağ yanağı şişirme. 7. Dil ile sol yanağı şişirme.
NEFES ALMA : 1. Ağızda üfleme (dudaklar kapalı).. 2. Burundan nefes alıp burundan verme. 3. Burundan nefes alıp ağızdan nefes verme. 4. Ağızdan nefes alıp burundan nefes verme. 5. Kamış ile hava çekme. 6. Burundan iki defa nefes alıp, iki defa burundan verme. 7. Ağızdan iki defa nefes alıp, iki defa ağızdan verme. 8. Kağıt, pamuk, pinpon topu vb. bol nefes ile nesneye yaklaşmadan üfleme. 9. Nefesli müzik aleti çalma. 10. Balon şişirmek. 11. Islık çalmak. 12. Burun çekmek. 13. Öksürme. 14. Horlama. 15. Esnemek. 16. İç çekmek.
GIRTLAK HAREKETLERİ : 1. Tükürük yutkunma. 2. Su yutma. 3. Gargara yapma. 4. Gırtlaktan öksürme (ses ayarlama). MİMİKLER : 1. Hayret 6. Üzüntü 2. Gülmek. 7. Uyku. 3. Kızmak. 8. Ağlamak. 4. Ciddi. 9. Evet. 5. Korku. 10. Hayır.
SESLERİ KONTROL LİSTESİ SES KELİMELER DOĞRU YANLIŞ DÜŞÜNCELER A B C Ç D E F G Ğ H I İ At Al Kapı Saat Ana Yaba Balık Bebek Abla Araba Cami Cetvel Civciv Acı Av Dev Çakı Çorap Çiçek Açık Koç Çekiç Deve Dal Dede Oda Def Ev Et Eşek Kelebek Deve Çeşme Fare Fener Şeftali Defter Def Lif Gazete Gazoz Gaga Bulgur Oğlak Oğlan Yağ Bağ Horoz Hırka Anahtar Ahlat Silah Külah Irmak Islık Kızak Sırık Arı Yazı İnek İğne Kilim Dilim İnci İşçi J K L M N O P R S Ş T Jilet Japon Ejderha Nejat Garaj Bagaj Kedi Kalem Makas Koku Kulak Çırak Leylek Leylak Eldiven Elek El Dil Masa Makas Elma Yemiş Mum Kalem Nar Nane Çanta Ana Kazan Kaplan Otobüs Ot Koyun Balon Palto Manto Pul Pencere Kapı Çapa Top Sap Radyo Reçel Boru Portakal Kar Zar Saat Sabun Asker Aspirin Makas Tas Şapka Şeker Şişe Köşe Kuş Baş Tavşan Tazı Atatürk Çatı At Armut U Ü V Y Z Uçurtma Uçak Sucuk Çocuk Kuzu Su Üzüm Gül Bülbül Ütü Varil Vapur Kaval Kova Civciv Yılan Yıldırım Bayrak Ayna Ay Yay Zarf Zurna Yüzük Tuzluk Saz Kaz
ÖZEL ÇOCUKLARDA DİL GELİŞİMİNİN SAĞLANMASINDA ÖĞRETMENLERİN YAPABİLECEKLERİ ÇALIŞMALAR Özel çocuklarda veya gelişimsel yetersizliği olan çocukların dil ve konuşma gelişimi ile iletişim kurma sorunları ile sık sık karşılaşıyoruz. Çoğu zaman bu çocuklarla çalışan öğretmenler “ben bu çocukla neler yapabilirim?” sorusunu kendilerine sormaktadırlar. Cevap eğer zor veriliyorsa öğretmende büyük bir karamsarlık ve üzüntü olmakta ve mesleki başarısızlığa varacak kadar ciddi psikolojik sorunlara yol açabilmektedir. Bu doğrultuda öğretmenlerin gelişimsel yetersizliği olan çocukla dil ve iletişim becerilerini geliştirme çalışırken yararlanabilecekleri notlarımı toparladım ve sizinle paylaşmayı uygun buldum. Değerli öğretmenler: dil gelişimi ve iletişim becerileri bireyde çalışılırken üç aşamada çalışmalar yürütülür. Bu aşamalar: 1. Dinlemek ve Temel Konuşma İlkeleri 2. Konuşma organlarının geliştirilmesi, 3. Sözel dilin geliştirilmesi.
1. DİNLEMEK VE TEMEL KONUŞMA İLKELERİ Dinlemek eğitimi konuşma eğitiminin başlangıcı olarak kabul edilir. Çocuk çevresi hakkındaki tüm bilgileri dinleyerek alır. Dinleme, öğrenmede çok önemli bir kanaldır. Ayrıca çocuğun herhangi bir işitme problemi yoksa; dikkatini çevresindeki nesnelere verebiliyorsa konuşma ve okuma kontrolüne başlamış demektir.
1. Öğretmen çocuğa “yere yat” emrini verir. Çocuk sırt üstü yere yatar. Çocuk bu pozisyonda hiç kımıldamadan 3-4 saniye kadar yatmalıdır. Öğretmen 3-4 saniye sonra “tamam kalkabilirsin” der.
2. Birinci alıştırmadaki sırt üstü yatma süresi 4-5 gün sonra 30 saniyeye çıkarılabilir.
3. Kıpırdamadan yere yatma süresi 30 saniye kadar olduğunda öğretmen çocuğun 1-2 metre kadar yakınında durur. Çömelerek çocuğun ismini fısıldar. Çocuk ismini duyunca yerinden kalkar ve sınıfın başka bir yerine (öğretmenin gösterdiği) yere geçer. Sessizce durur. Diğer çocuklarla da bu işlem yapılır. Eğer çocuk ismi söylendiğinde fark etmedi ya da duymadıysa etkinlik yinelenir.
4. Öğretmen çocuktan bir metre uzakta durur. Fısıldayarak “ayağa kalk”, “bana kitap ver” ya da “ayağa kalk yanıma gel” gibi basit komutlar verir. Çocuk dikkatini toplayamıyorsa öğretmen birkaç kez tekrar eder.
5. Öğretmen çocuğa değişik sesler vererek, seslere ilgisini arttırmayı ve bu sesleri dinlemeye çalışmasını sağlar. Şu değişik sesler kullanılabilir. ØCam bir şişe yarıya kadar su doldurulur. Öğretmen şişenin ağzına dudağını dayayarak şişeye üfler ve çıkan sesi çocuğa dinlettirir. Sonra aynı sesi çocuğun da çıkarmasını sağlamaya çalışır. ØPlastik bir kutuya önce küçük sonra büyük taşlar doldurulur. Sonra kutuyu sallayarak çıkan sesleri dinlettirir. Ve çocuğunda sesleri çıkarmasını sağlar. ØKüçük sünger bir topu öğretmen ritmik olarak masaya vurur. Çocukta aynı şeyi yaparak aynı sesi çıkarmaya çalışır. ØTeneke bir kutuya kum doldurulur. Çocuk kutuyu gerek sallayarak, gerekse de vurarak değişik sesler çıkarır. ØBir teneke kutunun değişik yerlerine vurarak değişik sesler çıkarılabilir. ØÖğretmen farklı özelliklerde kağıtları elinde buruşturarak farklı sesler elde eder ve bu sesleri çocuğunda çıkarmasını sağlar.
A. Sesin geldiği yönü anlamak
1. Öğretmen çocuğun arkasında durarak herhangi bir ses verir. “ses nereden geliyor sorusunu sorar”. Bu alıştırmada çocuk önce sesi dinlemeli ve sonra başını sesin geldiği yöne çevirmelidir.
2. Öğretmen yukarıdaki nesnelerden birini çocuğun görüş açısından çıkarır ve sonra nesnenin sesini verir. “ne sesi” sorusunu sorar. Çocuk cevap verdikten sonra, “nereden geldi” sorusunu yöneltir. Çocuk cevap vermezse öğretmen yardım eder
3. Öğretmen düdük sesini çocuğun başının üzerinden, arkasından, yan tarafından verir. “bak şimdi ses arkanda, bak şimdi ses başının üzerinde gibi açıklamalar yapar.
4. Bu alıştırmada verilen iki ses üç sese çıkarılır. Öğretmen üç farklı ses verir. Çocuk gözlerini kapar. Öğretmen bir ses verir ve sesin ne sesi olduğunu sorar.
5. Öğretmen çalışmaya başlamadan önce çocuğun tanıdığı bazı sesleri teyp kasetine kaydeder. Çocuk sesi, köpek sesi, zil sesi vs. Çocuğa her bir sesi ayrı ayrı dinlettirir. Her bir sesin ne olduğunu sorar. Eğer çocuk sesi tanıyamıyorsa sesi öğretmen tekrar dinlettirir.
6. Öğretmen teybe önceden hızlı ritimde ve yavaş ritimde kaydedilmiş sesleri dinlettirir. Çocuktan bu seslere uygun hareket yapmasını ister. Örneğin hızlı ritimde ellerini daha hızlı alkış yaparken yavaş ritimde daha yavaş alkış yapar. Çalışmanın başında öğretmen çocuğa model olur.
C. Görsel ve işitsel algıyı geliştirmek
1. Görsel algıyı geliştirmek Çocuğun gördüklerini algılayabilmesi, anlayabilmesidir. Bu becerinin gelişmesi için çok basit bir alıştırma verilmiştir. a. Öğretmen ve çocuk karşılıklı dururlar. Öğretmen çeşitli hareketler yapar. Hareketlerin çocuklarında yapmasını ister. Çocuk öğretmenin yaptığı hareketleri yapmaya çalışır. Bu hareketler: kalkmak, oturmak, çömelmek, emeklemek, yürümek, ve bunun gibi kaba motor hareketleridir. b. Birinci alıştırmadan sonra gördüğü ve işittiği hareketleri birleştirmesi istenir. B.1. Öğretmen “şimdi oturuyorum, sen de otur der” çocuk öğretmeni görür ve sözlerini duyar öğretmenin yaptıklarını yapmaya çalışır. B.2. Daha ileri aşamadan öğretmen yalnız emir verir. “otur, kalk, gel, yürü” gibi. Çocuk hareketi yapmaya çalışır. 2. İşitsel algıyı geliştirmek Çocuğun kendisine söylenilenleri, çevresindeki sesleri anlayabilmesi, algılayabilmesidir. Bu becerinin kullanılmasıyla çocuk işittikleriyle hareketleri birleştirebilir. Çalışma iki aşamada yapılır. A. Sözcükler ve kelimelerle yapılan çalışmalar A.1. Çocuğa tek kelimelik emirler verilir. “gel, otur, al” gibi. Çocuğun bu emirleri yerine getirmesi istenir. A.2. Emirdeki kelime sayısı arttırılır “topu bana at, ellerini başının üstüne koy” gibi. A.3. Daha çok kelimeli emirler kullanılır “ellerini başının üstüne koy ve gözlerini kapat, ellerini başının üstüne kaldır ve zıpla” gibi. Emirler daha da çoğaltılarak etkinlik çalışılabilir. Bu üç alıştırma mutlaka sıra ile uygulanmalıdır. Çocuk alıştırmanın her aşamasını yavaş yavaş geçecektir. Çocuk geçmesi için zorlanmamalıdır. B. Seslerle yapılan alıştırmalar Aşağıdaki alıştırmalarda çocuk duyduğu seslerle hareketleri birleştirilmelidir. Ses olarak zil sesi seçilmiştir. Öğretmen ve çocuk yerde karşılıklı otururlar. B.1. Öğretmen sırayla aşağıdaki emirleri verir. - Ben Zil Çalınca Ayağa Kalk, - Zil Çalınca Kollarını Kaldır - Zil Çalınca Ellerini Çırp - Zil Çalınca ayağa kalk, ellerini çırp. B.2. Bu alıştırmada trampet kullanılır. Öğretmen hızlı ve yavaş ritimde trampet çalar. Çocuktan hızlı ritimde koşması istenir. Yavaş ritimde ise ritme göre yürümesi istenir.
D. Görsel ve İşitsel Algının Birlikte Geliştirilmesi
1. Çocuğa beş resim kartı verilir. Kartlarda çocuğun tanıdığı hayvanların resimleri vardır. Çocuğun önüne beş resim konulur. Öğretmen bu hayvanlardan birinin sesini verir ve “hangi hayvan bu sesi verir?” Sorusunu sorar. Öğretmen hayvanların isimlerini söylememelidir.
2. Çocuğa beş resim kartı verilir. Kartlarda çocuğun iyi tanıdığı nesnelerin resimleri vardır. (musluk, saat, zil vs.) Bu nesnelerin çıkardıkları sesler daha önceden teybe alınır. Çocuğa tayipten bir ses dinletilir. Sonra resimlere dikkati çekilerek “bu sesi hangisi verir” sorusunu sorar.
3. Çocuğa yine çeşitli nesnelerin resimleri verilir. Bu kez nesnelerin isimleriyle nesneleri birleştirilmesi istenir. Top, makas, araba, balık nesneleri kullanılabilir. Hangisi ev, hangisi top gibi sorular sorulur.
4. Yine resimler kullanılır. Bardak, palto, çatal gibi. Nesnelerin resimleri verilir. Bu alıştırmada resimlerin fonksiyonlarıyla ilgili sorular sorulur. “hangisini giyiyorum, hangisiyle yazıyorum” gibi.
E. Görsel Algının Geliştirilmesi Bu bölüm dikkatli bakarak tanıma alıştırmalarını içerir. Çocuk alıştırmaları yaparak görsel ayırım becerisini geliştirmeye çalışır.
1. Çocuğun üzerinde benzer şekiller veya benzer resimler bulunan kağıtlar verilir. Resimler veya şekiller göz atılarak alıştırma çeşitlendirilir.
2. Çocuğa kartlar üzerinde hazırlanmış resimler verilir. Ancak resimlenen nesnelerin birer parçaları yanlıştır. İlk olarak kulağı olmayan at, tek bacaklı masa, bacakları olmayan bir çocuk gibi, öğretmen resimde yanlışlık olup olmadığını, varsa neyde olduğunu sorar. Çocuk birinci grup alıştırmaları yapabiliyorsa üzerinde bir olay anlatan resim kartları verilir. Ayakkabılarını eline giymiş çocuk, uçan bir köpek gibi. Yanlışlıklar çok belirgin olmalıdır.
3. Üzerinde çeşitli nesnelerin resimlerinin ve gölgelerinin bulunduğu kartlar hazırlanır. Çocuk resimlerde gölgelerin eşleştirmeye çalışır. Resimler çoğaltılarak alıştırma daha karmaşık yapılabilir.
4. Öğretmen bir hareket yapar. Hiçbir sözlü yardım olmadan bunun tekrarını ister. Öğretmen bu kez birbiri arkasına iki veya ü. Hareket yapar ve çocuk hareketleri aynen tekrar etmeye çalışır.
5. Bu alıştırmada çocuk nesnelerle renkleri birleştirmeyi öğrenecektir. Öğretmen eline bir kitap alır ve “bu ne” sorusunu sorar. Çocuk cevap verdikten sonra ne renk sorusunu sorar. Çocuk kitabın rengini söylemelidir. Çocuk renkleri tanımıyorsa alıştırmaya renk eşleştirme şeklinde uygulanabilir. Öğretmen soruyu sorar “bu kitabın renginden başka eşya göster” şeklinde sorabilir
. 6. Bu alıştırma ise çocuğa görme yoluyla uzaklık- yakınlık kavramını öğretmeyi amaçlar. Öğretmen bir kâğıt üzerine belli uzaklıklarda iki nokta veya iki işaret koyar. Çocukta aralarında aynı uzaklık olan iki işaret koyabilmelidir.
F. İşitsel Algının Geliştirilmesi
1. Öğretmen çocuğun gözlerini bağlar ve çocuğun iyi tanıdığı bir sesi verir. Saat sesi, ayak sesi vb. Olabilir. Çocuğa “bu ne sesi” sorusu sorulur.
2. Öğretmen önce çocuğa farklı sesleri olan üç veya dört enstrüman sesleri gösterir. Bunların seslerini dinletir. “bu davul bak böyle ses verir” şeklinde de açıklamalar yapar. Sonra çocuk arkasını döner ve gözlerini bağlanır. Öğretmen bir enstrümanın sesini veriri ve bu sesin hangi enstrümanın sesi olduğunu sorar.
3. Grup oyunu oynanır. Bir çocuğun gözleri bağlanır. Gruptan başka bir çocuk konuşturulur. Gözleri bağlı olan çocuğa, kiminin konuştuğu sorulur.
4. Öğretmen çocuğa bir öykü anlatır. Öykünün içinde sık sık çocuğun ismi geçmelidir. Çocuk ismini duyduğu zamanlarda “bu benim ismim” der yada el kaldırabilir. Çocuk konuşamıyorsa ayrıca ismini fark ettiğini el kaldırarak da belirtemiyorsa öğretmen çocuğun yüz ifadesine bakar, dikkat eder, çocuğun ismini fark edip fark etmediğini anlamaya çalışır.